Çocuk İşi Değil
Birleşmiş Milletler tarafından dünyada gittikçe artan çocuk işçiliğine karşı farkındalık yaratmak ve çocuk işçiliğine engel olmak amacıyla her yıl 12 Haziran tarihi, 2002 yılında Dünya Çocuk İşçiliğiyle Mücadele Günü ilan edilmiştir.
Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin 1. Maddesine göre ; Bu Sözleşme uyarınca çocuğa uygulanabilecek olan kanuna göre daha erken yaşta reşit olma durumu hariç, on sekiz yaşına kadar her insan çocuk sayılır.
4857 İş Kanunu’na göre ise; aynı yaş aralığını genç işçi ve çocuk işçi olmak üzere iki farklı tanımla birbirinden ayırıyor. Temel eğitimini tamamlamış (ilköğretim) 14 yaşını bitirmiş 15 yaşını doldurmamış işçi çocuk işçi; 15 yaşını doldurmuş 18 yaşını tamamlamamış işçi ise genç işçi olarak anılıyor.
Türkiye’de bugün birçok çocuk ağır ve tehlikeli işlerde çalıştırılıyor. Resmi rakamlara bakacak olursak: Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) verilerine göre nüfusun yüzde 29,4’ünü çocuklar oluşturuyor.
TÜİK 2012 verilerine göre, ülkede 6-17 yaş arasında yaklaşık 900 bin çocuk işçi var. Çalışan çocukların %44,7’si (399 bin kişi) tarım, %24,3’ü (217 bin kişi) sanayi ve %31’i (277 bin kişi) hizmet sektöründe yer aldı. Çalışan çocukların yarısı da eğitim hakkından da mahrum. Çalışan çocukların yüzde 49,8’i okula devam ederken, yüzde 50,2’si okula devam etmiyor.
DİSK-AR Türkiye Çocuk İşçiliği Raporu’na göre(2015) ise:
Okula gitmeyen çocuklar için haftalık çalışma süresi 54 saat
Çocukların yüzde 3,4’ü yaralanmış ya da sakatlanmıştır
Çocukların üçte birine işyerinde yemek verilmiyor
Yarısından çoğu 400 TL altında bir ücretle çalışıyor
Verilerle de görüyoruz ki Ülkemizde de çocuk işçiliği sorunu önem taşıyan bir konudur . Neden çocuk işçiler? En önemli sebep, kapitalist sistemde daha fazla kâr elde edebilmek için işgücü ihtiyacını daha ucuz, daha savunmasız ve sömürüye açık çocuk işçilerden karşılaması. Diğer sebepler ise; hızlı ve çarpık kentleşme, nüfus, eğitim düzeyi, yoksulluk…
